|
Sen yoktun Ey Kutsi Sevgilim...!
Geceleri kaç parçaya böldüm,biliyor musun?
Gündüzleri ise hiç yaşamadım gibi,
Uykuyu kendime haram ettim.
Kime sorsam bilemezlerdi seni,
*****
Öfkem,kırgınlığım onlara değil hep kendimeydi.
Galiba çok özledim seni...
*****
Her yağmur yağışında bu kente damla damla düşerdi özlemin,
Islanmak değildi korkum dökülen o damlarlarda boğulmaktı endişem.
Çünkü yokluğun beni boğuyordu,
Öyle zor ki ...!sensiz uyuyup, uyanmak bu şehirde,
Öyle zor ki....! sensiz nefes alıp vermek bu şehirde,
*****
Demek ki maviye yüklediğimiz sevdamız tükendi artık,
Ve sorularıma da cevap bulamaz olmuştum.
Öylesine karmaşık ki bu denklem sensiz çözemiyorum.
*****
Sensiz olmaya alışmaktan korkuyorum,
Sensiz olmaya alıştıktan sonra bir gün çıkıp gelsen,
Seninle birlikte olmayı beceremem diye korkuyorum.
*****
Halbuki senden gitmeseydim.
En tutkulu aşkın,en koyu sevdanın birer masal kahramanları olacaktık ama
olmadı.
Sen orada...
Ben burada...
Olmadı.
*****
Çaresizliğime,vefasızlığına,yalnızlığıma ve kimsesizliğime rağmen,
Yaşama umudumu yitirmedim.
*****
Şimdi Ey Kutsi Sevgilim!!!
Her neredeysen başını gökyüzüne çevir ve oraya bak ,
İşte ben oradayım ve seni izliyorum.
****
Hala yüreğinde bana dair bir özlem varsa ve hala bir aşk yaşatıyorsan
içinde,
Ey Kutsi Sevgilim...!
Orada durma artık ,
Kalk gel...!
Çünkü gözlerin burada... |
