Bitişiyle yıkıntılar
içinde bıraktın
birlikte gül ağaçları
ektiğimiz
içimde her gün yeni
bir duyguyu inşaa ettiğin
bu koca şehri...
şimdilerdeyse her
sokağında
ölüm soğukluğu, sönmüş
küllerimin yanık kokusu...
Birini hiç aklından
çıkaramamak nedir bilir misin
Baktığın her yerde,
yaptığın her şey de
aklinin onda olmasını,
gözlerinin önünden
hayalinin hiç gitmemesini
ya yediğin ekmek,
içtiğin su kadar
senin için kutsal
olmasını
her güne onunla
uyanmayı
her an yanında olmak
için çıldırmayı
ellerini avuçlarına
aldığında
kalbindeki tüm
boşlukların dolmasını
ifadesiz bakan
gözlerinin mutlulukla parıldamasını
tüm hücrelerine yaşamın
akmasını
Ya dünyanı
onunla geçecek günler için kurmayı
bilir misin ?
Simdi bunların hepsinin
bir anda yok olduğunu düşün
sence yasayan ben miyim
yoksa bu koca şehri
yıkıp giden sen mi?
26/4/2006
11:35 |